Na tien weken rondhobbelen zit mijn reis door Nieuw Zeeland er (al) op. Het was een erg mooie ervaring en ik heb het erg naar mijn zin gehad. Maar ze zijn nog niet van me af hier! Ik kom zeker nog een keer terug om de dingen te doen die ik nu niet gedaan heb. Deze keer had ik wel goed geslapen en had ik ontbeten voordat ik op de boot stapte, terug naar het "vaste" land. De zee was deze keer nóg rustiger, dus deze rit was gelukkig geen probleem. Ik was alweer vroeg in Invercargill, dus heb ik daar een paar uurtjes rondgelopen. Als je hier ooit komt, er is weinig reden om te stoppen. Er zijn een paar mooie, goed onderhouden gebouwen in het centrum en er is een aardig park, maar verder niks. Er zijn een hoop meer oude gebouwen, maar die worden niet of nauwelijks onderhouden en zien er dus erg mistroostig uit. Van Invercargill ging de route naar Te Anau, aan het gelijknamige meer. Dit is de plek aan de rand van het Fiordland NP die veel mensen als uitvalsbasis gebruiken voor één van de vele (zeer) populaire meerdaagse wandelingen in het park. Onderweg hebben we een kijkje genomen op een schapen-farm. De boer gaf een demonstratie hoe men met honden de kuddes drijft en we mochten zelf een schaap scheren. Lachen! In Te Anau was het weer niet zo best, dus heb ik de tijd vooral doorgebracht met uitslapen en kletsen met kamergenoten. Dit betekende in dit geval wat nuttige tips opdoen voor mijn reis door Australië. Eén van de populairste plekken in het NP is de Milford Sound. Dit is een (lang, lang geleden) door een gletjser gevormde vallei, die nu voor een deel gevuld is door de zee. Op deze vallei komen een hoop andere uit, welke op hun beurt ook weer gevormd zijn door gletsjers. Dit is goed te zien door de u-vorm van de valleien. Deze keer had ik geluk met het weer. Op weg er naartoe (één van de mooiste ritten ter wereld) was het slecht en nat weer, wat betekende dat er in de Sound veel watervallen waren! Echt gaaf om te zien hoe die waterstromen soms wel meer dan 100 meter naar beneden komen vallen. De rondvaartboot nam nog even een kijkje dichtbij zo'n waterval. Wat een geweld! Na de cruise door de Milford Sound bracht de bus me weer naar Queenstown, waarmee het rondje door het zuiden er weer opzat. Hier ben ik een paar nachten gebleven, o.a. om samen met (uiteindelijk) 10 andere Nlers oud-en-nieuw te vieren in één van de vele bars in de stad. Erg gezellig! Ik zat met zes van hen in het zelfde (coole) hostel. Mede daardoor heb ik niet veel meer gedaan dan hangen / relaxen, een potje voetballen en een beetje in de "spa-pool" liggen. Niet slecht dus, ha ha! Zoals ik eerder al berichtte, heb ik wel één "extreem" ding gedaan in Nieuw Zeelands hoofdstad van extreme sporten. Midden in de Nlse nieuwjaarsnacht ben ik aan een elastiek een dal ingesprongen, a.k.a. de Nevis High Wire Bungy. Man, wat gaaf is dat zeg!! Echt über-vet!! Ik had het eigenlijk nog een keer moeten doen. Ik vond het nog gaver dan het skydiven. Ook hiervan heb ik een DVD, dus ook die zal ik eenmaal thuis moeten grijsdraaien. :-) De Kiwi-bus reed in één lange ruk van Queenstown naar Christchurch, maar ik heb onderweg nog een paar tussenstops gemaakt. Eerst ben ik een paar nachten in Lake Tekapo gebleven. Dit dorpje ligt aan een turquiose meer, welke gevuld is met gletsjerwater. Behoorlijk koud dus. De aparte kleur van het water wordt veroorzaakt door een heel fijne stof ("rock flour") dat in het water "zweeft". Deze rock flour ontstaat door de schurende werking van de gletsjer op de bergen. De zomer leek hier nu pas door te breken, want ik heb er amper wolken gezien. Ideaal weer dus om wat rond te wandelen en van het lekkere weer te genieten. Een (particulier) shuttle-busje bracht mij naar Aoraki / Mt. Cook Village, een miniem dorpje aan de voet van de Alpen met uitzicht op Nieuw Zeelands hoogste berg; inderdaad Aoraki / Mt. Cook. Mijn eerste dag daar was het ook stralend weer (wel een beetje veel wind) en daar heb ik meteen van geprofiteerd door een wandeling naar de Hooker-gletsjer te maken. De gletsjer zelf was weinig indrukwekkend, maar de wandeling was leuk en afwisselend. De tweede dag in Aoraki regende het de hele dag, af en toe gepaard met harde wind. Dit was dus een ideale dag om mijn TD (travel diary) even bij te werken en alvast wat te lezen in mijn reisgids van Australië. Daarnaast heb ik er wat gerelaxed in de "TV room". De volgende dag bracht de zelfde busdienst me naar Twizel, waar ik op mijn laatste Kiwi-bus gestapt ben. Onderweg naar Twizel kletste ik wat met de chauffeur. Ik vertelde hem dat oktober en november in Europa zo'n beetje de warmste waren die men ooit gemeten heeft. Hij vertelde me dat afgelopen december bijna de koudste was die men hier ooit gemeten heeft! Hoe ironisch. Had ik dus toch een maandje (of misschien twee) later moeten gaan, ha ha ha. In Christchurch had ik twee volle dagen om vrij te besteden en eentje om mij voor te bereiden op mijn vlucht naar OZ. De twee vrije dagen heb ik voornamelijk besteed aan rondkijken in de stad. Uiteraard heb ik een kijkje genomen in de kerk waar de stad naar vernoemd is. En ook hier is een behoorlijke botanische tuin, dus daar ben ik ook doorheen gewandeld. Verder zijn er hier behoorlijk wat oude (historische) gebouwen en musea, die gelukkig een stuk beter onderhouden zijn dan die in Invercargill. Leuk om te bekijken, van binnen en van buiten. Ik had me opgegeven om een ballonvlucht te maken bij zonsopgang. Dus om 04.00 uur opgestaan... ging het niet door wegens te harde wind!! Dat was dus een minder goede nachtrust. Ook in Christchurch heb ik weer veel gekletst met andere reizigers, waaronder een paar Nlers. Bleek één van hen jaren in Rosmalen gewoond te hebben! Te toevallig. Het was wel erg grappig om over thuis te praten. Wanneer de meesten van jullie dit lezen, ben ik waarschijnlijk al in Sydney, de volgende halte van mijn reis. Daar waar het avontuur echt gaat beginnen, want ik blijf er lang en moet her en der werk gaan vinden om mijn reis lang vol te kunnen houden. Dat is een beetje een beangstigende gedachte, maar ik hoor van een hoop mensen dat het makkelijk is werk te vinden en iedereen is enorm enthousiast over OZ. Het zal dus wel goed komen. Om in goed Nieuw-Zeelands termen af te sluiten: Sweet as, bro. Get amongst it! See ya! Jasper. P.S. Ik heb mijn Nlse telefooncontract opgezegd, dus vanaf 1 februari ben ik niet meer op mijn huidige nummer te bereiken. Ik zal in OZ een simkaartje aanschaffen en het nummer op de site zetten.