Phoe, het is hier wel even wat warmer dan in NZ. In Christchurch was het 16 graden en regenachting, hier is het voornamelijk zonnig en 25 + graden. Was wel even wennen. En smeren, want je verbrandt hier zo (fijn, zo'n gat in de ozonlaag). Maar verder, 't is prima hiero!

Leuk dat jullie weer een kijkje nemen op mijn site. En natuurlijk wederom bedankt voor de vele leuke berichtjes die her en der achtergelaten worden. Dat waardeer ik echt. Inmiddels ben ik alweer een dikke maand in Australië. Wat vliegt de tijd. Ik begon in Sydney om precies te zijn. De eerste vier nachten heb ik doorgebracht op de bank in de flat van een Franse jongen die ik in NZ had leren kennen. Erg relaxed om even een beetje te acclimatiseren en me te oriënteren. Ook heb ik wat administratieve zaken geregeld, zoals mijn werkvisum en een belastingnummer.
Na deze relaxete dagen ben ik naar een hostel on de stad gegaan. In de stad zijn een hoop dingen te zien en te doen, maar sommigen zijn een beetje duur. Ik heb bijvoorbeeld geen wandeling over de Sydney Harbour Bridge gedaan, want dat kost 170 dollar of meer. In plaats daarvan ben ik voor 9 dollar één van de pilaren op gegaan. Daar vandaan heb je ook een erg mooi uitzicht. Daarnaast heb ik een rondleiding gehad door het Sydney Opera House, een erg indrukwekkend gebouw (van binnen en van buiten). Niet alleen het gebouw is indrukwekkend, de bouwtijd en de kosten ook. Het koste niet de begrootte vier maar 14 jaar om te bouwen en niet de geschatte zeven miljoen dollar, maar 102!! Eigenlijk was ik niet van plan naar een dierentuin o.i.d. te gaan, maar na een tip ben ik toch naar de Sydney Aquarium gegaan. Ik had de indruk er maar eventjes rondgelopen te hebben, maar dat bleek bijna vier uur te zijn! De meeste tijd heb ik doorgebracht in de enorme tanks met haaien en die met koraalriffen. Die waren echt heel erg indrukwekkend!

Als afwisseling ben ik drie dagen in Katooma doorgebracht, een dorpje net buiten Sydney in de Blue Mountains. Dit is een mooi natuurgebied en uiteraard heb ik een kijkje genomen bij de belangrijkste attractie in Katoomba; de Three Sisters. Dit zijn drie rotskolommen die volgens een Aborigine-legende ‘ontstaan' zijn toen een stamhoofd zijn dochters in rosten liet veranderen om te zorgen dat ze zo niet in de handen van een rivaliserende stam konden vallen. Ik geloof dat de tovenaar tijdens een oorlog is omgekomen, dus ze staan er nu nog steeds. Helaas regende het twee van de drie dagen, waardoor ik niet de wandeling heb kunnen maken die ik wilde. Maar gelukkig was het een erg relaxed hostel met een hoop leuke andere reizigers, dus heb ik me zeker niet verveeld.

Eenmaal terug in Sydney heb ik een paar dingen gedaan die ik nog wilde doen, zoals een kijkje nemen in de haven. Een tip van meerdere andere reizigers: boek geen dure cruise, maar ga met een lokale ferrie naar Manly. Dit heb ik dus gedaan. Een erg mooie tocht. Eenmaal in Manly heb ik daar een wandeling gemaakt door een park daar (waarbij ik zo stom was mijn camera te laten vallen, waardoor hij nu kapot is) en heb een kijkje genomen bij het beroemde strand. Eerder had ik al een wandeling gemaakt langs een stukje ruige kustlijn van het zuiderlijke deel van de stad (van Bondi naar Coogee).
Verder heb ik nog wat rondgelopen in door de stad en verschillende wijken. Het werd me al snel duidelijk dat ze hier een stuk meer oude (en zeker beter onderhouden) panden hebben dan in NZ. Tevens ben ik een kijkje gaan nemen op de plek waar de Olympische Spelen van 2000 hebben plaatsgevonden. Het was leuk rond te lopen op deze historische grond. Zo ben ik bijnvoorbeeld naar het Aquatic Centre gegaan, waar Pieter van den Hoogenband en Inge de Bruijn hun goude plakken behaald hebben. En natuurlijk ben ik een kijkje gaan nemen bij het hockeystadion waar Stefan Veen de beslissende strafpush tegen Zuid Korea scoorde. Jammer dat ik hier niet een jaar of zes en een half jaar eerder was.

Als afsluiting van mijn verblijf in 'Sin City' heb ik twee dagen doorgebracht op de Eastern Creek Raceway, waar de A1GP-race van OZ werd afgewerkt. Na de openingsrace van het seizoen (op Zandvoort, afgelopen oktober) bezocht te hebben, kon ik dit natuurlijk niet laten schieten. Het waren twee toffe en warme dagen met weer veel zon en helaas maar weinig beschutting. Natuurlijk zijn NLse fans altijd gemakkelijk te herkennen aan de kleur van hun kleding, dus heb ik een paar leuke NLers ontmoet. Twee daarvan waren een stel uit Maren-Kessel (die de familie Viguurs zelf kenden, voor de mensen uit de Tielekeshoeven). Gezellige lui waarmee ik een tijdje leuk heb zitten kletsen. De races zelf waren gaaf. Bleekemolen deed het goed, maar Ho-Pin Tung deed het nog beter. Op ‘raceday' stond ik langs het rechte stuk, precies bij de startplek van de oranje bolide. Er waren hier zo weinig NLers, dat Bleekemolen en zijn vriendin naar óns begonnen te zwaaien, i.p.v. andersom! Erg grappig. Hij had blijkbaar opgelet, want de tweede race wist hij ons meteen weer te vinden. Maar misschien kwam dat ook wel doordat die kerel naast me een oranje badjas aan had, ha ha ha.

In een eerder bericht vertelde ik over Razende Roeland uit Eindhoven. Hij belde me toen hij in Sydney aankwam met het bericht dat hij een auto ging kopen en dat ik wel met hem mee kon rijden naar Melbourne. Super!! Daar stond ‘ie dan, een wit Mitsubishi Starwagon busje bespoten met grijze sterren. Een gare maar gave rammelbak, met alle spullen die je nodig hebt om te kamperen: een tweepersoons bed en een aansluiting voor een iPod. Lachen man in die bus. Stampende muziek op (danwel Theo Maassen of De Mannen van de Radio) en toeren met dat ding. We besloten de toeristische route langs de kust te nemen, om het rustig aan te doen. We hebben voornamelijk gekampeerd in Nationale Parken, midden in de natuur (veelal wildkamperen of voor heel weinig). Dit resulteerde in confrontaties met allerlei typisch Australische diersoorten: possums en echidna's (soort egels) die onze borden leeg aten, wallabies, kangoeroes, koala's, wombats, emu's, mooie papegaaien en kookaburra's. Echt gaaf om zo midden in de natuur te kamperen. Midden in de eerste nacht werd Roeland wakkergebeld. Hij keek uit het schuifraampje en ramde ‘m binnen een fractie van een seconde dicht. Hij schrok zich rot van een kangoeroe die een paar meter naast ons gras stond te eten. God wat heb ik gelachen!

Het gaafste waren nog de twee dagen die we doorgebracht hebben in het grootste park van Victoria, Wilsons Promontory genaamd. Dit is een werkelijk schitterend natuurgebied met een aantal prachtige stranden. Onderweg van de toegangspoort naar de camping zijn we volgens mij bijna tien keer gestopt om foto's te maken. Wow, wat is het daar mooi! Toen we eenmaal op de camping waren werden we bijna direct aangesproken door de dame op de plek naast ons, Ruth uit Melbourne. We kletsten wat, lachten veel en binnen vijf minuten nodigde ze ons uit om GRATIS bij haar te verblijven!! Tering, wat zijn die Aussies aardig! Later die avond kwam een vriendin van haar, Naomi, die een paar nachten bij Ruth ‘logeerde'. Met hen hebben we een paar supergezellige avonden en dagen gehad. Erg leuke meiden.
We wilde eigenlijk maar één nachtje blijven, zeker toen het weer omsloeg, maar uiteindelijk zijn we 2 dagen gebleven. Gelukkig maar, want die tweede dag was verreweg de gekste, gaafste en meest spontane dag van mijn hele reis tot nu toe. Het miezerde lichtjes toen we aan een wandeling begonnen, dus dacht ik (bikkel die ik ben) genoeg te hebben aan een t-shirtje en een korte broek. Maar gaandeweg werd de regen steeds heviger en de wind steeds sterker... Shit! Uiteindelijk waren we compleet doorweekt toen we bij het strandje aankwamen en het zeek nog steeds van de regen. Toen hebben we maar van de nood een deugd gemaakt en zijn we gewoon de zee in gesprongen. Echt waanzinnig en hilarisch!! We lachten ons rot. Wat een heerlijk gevoel. En precies toen we ons klaarmaakten voor een ijskoude terugtocht begon de zon te schijnen! Wat een superdag was dat.

Na een paar tussenstops op Phillip Island (wat is die Pinguin Parade een ‘rip off' zeg!), het Mornington schiereiland en nog een klein natuurgebied in ‘the middle of nowhere' zijn we nu aangekomen in Melbourne en verblijven we vooralsnog bij de enorm gastvriendelijke Ruth. Ik realiseerde me laatst dat ik in NL nog maandelijks een aantal zaken moet betalen, dus moet ik wel wat op mijn rekening laten staan. Dit betekent dat ik toch wel snel moet gaan werken hier. Ik heb, met aanzienlijke hulp van Naomi, mijn c.v. vertaald en zal de straten aflopen op zoek naar werk. Volgens meerdere mensen is het hier makkelijk om werk te vinden, dus ga ik proberen hier een paar maanden te werken en te sparen. Met dat geld kan ik dan verder. Maar ik verwacht dat ik later ergens anders nog wel wat moet gaan werken, maar dat zien we dan wel weer.

Groeten,
Jasper.