Er is alweer een maand voorbij, dus laat ik me maar aan mijn goede voornemen houden en een verhaaltje schrijven zodat jullie niet gaan klagen ;-) Had ik nu mijn reisdagboek maar een beetje bijgehouden, dan was het een stuk makkelijker geweest om na te gaan wat ik ook alweer gedaan heb. Volgens mij heb ik er al een week of vier niet meer in geschreven...

Goed. Ik ben dus weer aan het werk. Zoals ik in mijn vorige bericht al vertelde, ben ik voornamelijk bezig met administratieve zaken. Ik controleer o.a. documenten die terugkomen van de techneuten die de mobiele telefoon-installaties onderhouden, waarna ik ze doorspeel naar Ericsson, de opdrachtgever. Daarnaast doe ik andere klusjes zoals het ophalen en terugbrengen van sleutels bij Ericsson, het reorganiseren van de voorraad kabels in het magazijn en andere (administratieve) zaken die ik op mijn bord geworpen krijg. Op mijn werk maak ik dus weinig enerverende zaken mee, dus dit bericht zal korter zijn dan het vorige. Eigenlijk heb ik volgens mij echt maar heel weinig bijzonders te melden.

Na het schrijven van mijn vorige bericht heb ik nog even bij Mike en Francis in huis gezeten. Daar ben ik doorgegaan met voornamelijk relaxen, lanterfanteren en een beetje kletsen met andere gasten die af en toe ook bleven logeren. De kerels hebben een behoorlijke dvd-collectie en daar heb ik er een paar van bekeken. Vette aanrader: Priscilla, Queen of the Dessert; een Australische filmklassieker waarbij niemand zijn lach in zal kunnen houden. Ik heb in mijn eentje op de bank hardop zitten schateren. Enorm grappig.
Inmiddels heb ik Mike en Francis bedankt voor hun enorme gastvriendelijkheid en ben ik naar een hostel in de stad gegaan. Het is een schoon, klein hostel (55 bedden) en er is een grote groep met gezellige mensen waarmee ik de meeste avonden zit te kletsen. Vooral de Engelsen en Ieren hebben veel mooie verhalen.

Francis is ‘Head of Music' bij de West Australian Opera. Ik had nog nooit een opera gezien en dus had hij een kaartje voor me gereserveerd voor de generale repetitie van hun nieuwe productie ‘Rigoletto' (van Verdi). Volgens hem was het 'maar' een generale, dus de dress code was ‘casual'. Nou, het was maar goed dat ik niet in mijn sneakers, afritsboek en Holden polo-shirt kwam opdagen, want iedereen was 'op chique'. Het was even wennen aan de manier van zingen, maar het klonk prachtig en de decors waren erg mooi. Achteraf hoorde ik dat deze ‘set' al een paar jaar de hele wereld rond wordt scheept.
Tijdens één van de korte pauzes kwam ik in gesprek met twee meiden, een NLse en een Amerikaanse. We kletsen gezellig een eind weg en na de voorstelling gingen we even 'een biertje drinken'. Nadat nog een NLse meid en een Ier zich bij ons hadden aangesloten, zijn we nog naar twee andere clubs geweest. De clubs waren ‘interressant' te noemen, maar we hebben ons prima vermaakt en uiteindelijk lag ik pas om 06.30 uur de volgende morgen in mijn bedje. Daar ging mijn zondag dus, ha ha ha.

De eerste week dat ik hier in Perth was, had ik afgesproken met een NLse die ik in Melbourne had leren kennen en al een paar maanden niet meer gezien had. De afgelopen week kwam Max, een jongen die ik in Sydney had leren kennen, naar Perth. Het was leuk om hem na een half jaar weer een te zien en spreken. Fijn ook om weer eens een keer een paar uur lekker Nederlands te kunnen lullen.

De vorige keer had ik het erover dat ik misschien mee zou mogen het achterland in om wat werk te doen. Het ziet er nu naar uit dat dat ook best wel eens zou kunnen gaan gebeuren. Men heeft het al druk genoeg en heeft er nog een andere opdracht gekregen, dus ze hebben de mankracht hard nodig. Hopelijk ga ik de komende week een dag of vier de ‘bush' in, naar kleine plaatsjes een paar honderd kilometer hier vandaan. Het zal een vreemde gewaarwording zijn, maar het is natuurlijk iets bijzonders en het lijkt me een unieke vervaring.

Voordat ik afsluit nog even kort even wat over de mogelijk je in te schrijven op de mailinglist. In de rechtkolom op deze pagina kun je je mailadres achterlaten, zodat je automatisch een berichtje krijgt wanneer ik weer een verhaal of foto's op de site gezet heb. Sommigen van jullie hebben dat al gedaan en sommigen heb ik, zoals die personen al wel gemerkt zullen hebben, zelf aan toegevoegd. Als je niet (meer) op de lijst wil staan, mail me even en dan haal ik je eraf.

Tot over een paar weken.
Jasper

P.S. Paulus, is dit snel genoeg?