G'day, how're you goin'? Hallo vanuit warm en zonnig Broome! Jawel, Fim en ik hebben in het hostel twee Engelse dames gevonden die de zelfde kant op wilden en met z'n vieren zijn we in een gehuurde Mitubishi Outlander naar het noorden getrokken. Maar voor het zover was, heb ik nog wat rondgekeken in en rond Perth.

Zo'n 19 kilometer buiten de kust van Fremantle ligt een eilandje genaamd Rottnest Island. Rottnest komt van het NLse 'rattennest'. Eén van de eerste Europeanen die hier landde, de NLer De Vlamingh, zag de plaatselijke kleine buideldiertjes namelijk aan voor ratten.
Op Rottnest heb ik twee dagen doorgebracht. Het eilandje is maar een kilometer of 11 lang, dus heb ik een fiets gehuurd en ben ik op mijn gemakje het eiland rondgereden. De eerste dag was het helaas nog wat regenachtig, maar de zon was de volgende dag vollop aanwezig en dus heb ik me toen een beetje verbrand, ha ha ha. Rottnest is praktisch autoloos, of een paar bussen en Ranger-auto's na, dus het was lekker rustig.

Toen ik terug kwam van Rottnest was het reisgenootschap eigenlijk al gevormd; Fim en ik gingen op een 'roadtrip' met de Engelse vriendinnen Sara en Jenny. Na het regelen van een auto en het bij elkaar sprokkelen van alle benodigde spullen (tenten, kookgerei, eten, etc) konden we eindelijk vertrekken. De eerste 'grote' stop was de Pinncale Desert, niet ver buiten Perth. Fim was daar al eens geweest en wist dat er een 4x4-track naartoe liep. En aangezien onze auto over 4x4 aandrijving beschikte, leek het ons wel een leuk idee om over de onverharde paden naar deze attractie te rijden. Maar natuurlijk waren er een hoop paden en stond de juiste niet op borden aangegeven. Dat resulteerde er dus in dat we een beetje de weg kwijt raakten en de eerste nacht meteen midden in de wildernis door moesten brengen! Ik vond het wel grappig (we hadden water, eten en benzine genoeg), maar de dames waren er niet zo blij mee.
De volgende dag vonden we snel de weg terug naar verharde wegen en zijn hebben we een kijkje kunnen namen bij de Pinnacles. Helaas was het er een beetje druk, maar het was erg grappig dat je (op een gemarkeerd pad) zelf tussen de zandpilaren door kon rijden.
Even ten noordwesten van Geraldton ligt, midden in tussen de grote Australische boerderijen, het autonome staatje Hutt River Province. Er zat vroeger een gat in de Australische wetgeving en meer dan 30 jaar geleden maakte Prins Leonard daar gebruik van en riep hij zijn eigen staatje uit. Daarna heeft men dit gat snel gedicht, maar Hutt River Province bestaat nog steeds. We zijn er langs gegaan en kregen er een rondleiding van de Prins zelf. Het staatje heeft eigen geld, postzegels, een leger (zegt de prins) en je kunt er zelf voor een paar honderd dollar staatburger worden voor een jaar of vijf! We hebben er wat souvenirtjes gekocht en zijn weer verder gegaan met onze reis. Maar ik heb nu wel twee extra stempels in m'n paspoort staan: mijn aankomst- en vertrekstempels van Hutt River Province.

Zo'n beetje overal in WA (Western Australia) kun je Nationale Parken vinden. Wij hebber er ook een paar aangedaan. Eén daarvan was Kalbarri NP. In het park zijn een aantal mooie uitzichtspunten te bezoeken die uitkijken over de Murchison rivier die zich enkele tientallen meters onder je een weg baant richting de Indische Oceaan. Het bekendste plekje hier is Nature's Window; een stuk gelaagde rots waar door ersoie en verwering een groot gat in ontstaan is, waarachter een mooi uitzicht op één van de kloven te zien is.
De volgende stop (waar we een aantal nachten bleven staan) was Denham, een plaatsje op één van de schiereilanden in Shark Bay (een Wereld Erfgoed Gebied). Maar voor we hier aankwamen, zijn we eerst even bij de stromatolieten bij Hamelin Pool langs geweest. Op zich is dit geen spectaculaire plek om te zien, maar als je weet dat deze rotsen de oudste levensvorm op aarde zijn, dat ze zo'n 3,5 miljard (!) jaar oud zijn en dat ze ervoor gezorg hebben dat het zuurstofgehalte in de atmosfeer steeg naar een niveau waarop gecompliceerde organismen (zoals wij) konden ontstaan... Best indrukwekkend voor zulke saaie dingen.
Denham zelf is niet zo bekend, maar het is het plaatsje waar je doorheen moet als je naar het toeristische Monkey Mia wil. En Monkey Mia, dat is het plekje waar elke ochtend tuimelaar dolfijnen bijna tot op het strand komen om een paar visjes gevoerd te worden. Bezoekers staan aan de waterkant en als je geluk hebt, zoals ik en Jenny, wordt je uitgekozen om een dolfijn een visje te geven. Het was een beetje toeristisch, maar het was erg leuk om de dolfijnen van dichtbij te zien en de medewerkers geven veel informatie over de dieren en specifiek de dolfijnen die er op dat moment zijn. Op het eind werden we nog over getrakteerd op een springende dolfijn die aan het spelen was met een andere, erg cool.

Na een stop bij de Quobba Blowholes (best indrukwekkend) en een nachtje in de kamperen in de duinen (erg winderig), zijn we naar het kleine plaatsje Coral Bay gegaan, aan de zuidkant van het befaamde Ningaloo Reef. Hier hebben we een uitgebreide snorkeltour gedaan. Als eerste gingen we zwemmen met mantaroggen! Echt gaaf man! We volgende een paar roggen en één van hen maakt recht onder mij een paar 'loopings'. Hoe gaaf?! Daarna gingen we naar een plek waar een klein gat in het rif zit en waar rifhaaien komen om hun bek en kieuwen te laten schoonmaken door kleine visjes. Ik heb dus met haaien van 1,5 - 2 meter gezwommen! Na de lunch was de laatste stop van de dag het zogenaamde 'doolhof'; een plek waar veel schildpadden (van een meter lang) zitten. We vonden er een paar die het niet erg vonden dat we ze volgden en na een paar minuten merkte ik dat ik de rest van de groep 'kwijt' was. Ik heb volgens mij wel een kleine tien minuten in mijn eentje die schildpad gevolgd. Echt SUPER!

De volgende plek waar naartoe gingen was Exmouth. We zaten op een camping even buiten het stadje, aan de westkant van het schiereiland, aan de noordkant van het Ningaloo Reef. David, mijn oude chef bij Autotron en later stagebegeleider bij Pleyade, had me verteld dat je de zee in kon lopen, je voorover kon laten ploffen en dat je dan op het rif zou vallen. Nou, hij heeft niet gelogen! We hebben een dagje gesnorkeld in Turquoise Bay en ja, het rif begint echt twintig meter van het strand. Ik heb me er goed vermaakt, maar was helaas vergeten mijn rug en schouders in te smeren! Dat resulteerde in een rode rug en twee dagen later ook op blaartjes op mijn schouder... Inmiddels is mijn hele rug verveld en is alles weer in orde, ha ha.
Na het dagje snorkelen ben ik naar Exmouth gereden om daar een zonsondergang-walvistour te doen. Op een boot met nog een tiental anderen voeren we de haven uit en bijna direct kon je in de verte bultrug walvissen zien die aan de oppervlakte kwamen om te ademen of om hun jongen te leren bewegen (moeders slaan dan hun zijvin op het water en het jong probeert het dan na te doen). Helaas konden we niet te dichtbij komen, maar we konden ze behoorlijk goed zijn en we hebben er ook een paar zien springen. Gelukkig heb ik er daarvan ééntje op de foto kunnen zetten.

Na nog een dagje relaxen in Coral Bay hebben we de kust verlaten en zijn hebben we een lange rit het binnenland in gemaakt, naar het mijnstadje Tom Price. Dit plaatsje dient naast mijnstad ook als basis voor toeristen die naar Karijini NP gaan. De dames deden een dagtour met een gids, maar ik wilde juist op eigen gelegenheid het park verkennen en lekker op mijn eigen tempo rondkijken. Een gids weet natuurlijk veel te vertellen, maar het zelf ontdekken van plaatsen is voor mij nu juist onderdeel van het plezier. Ik ben dus in mijn eentje (lekker mijn eigen muziek aan in de auto) naar het park gegaan en heb door de kloven gewandeld en geklauterd. Ik wilde eigenlijk minimaal twee dagen in het park doorbrengen, maar onder tijdsdruk en druk van de dames moest het allemaal in één dag gebeuren. Hierdoor het ik één kloof niet kunnen bekijken, maar de ene dag die ik er heb kunnen rondkijken was erg leuk.

De volgende twee dagen hebben we voornamelijk in de auto gezeten. Het is namelijk nog een behoorlijk eind van Tom Price naar Broome, zo'n 1000 km! Met als onderbreking een overnachting bij Pardoo Roadhouse, zijn we afgelopen donderdagmiddag hier in Broome aangekomen. Helaas liep het binnen de groep al lang niet meer zoals gehoopt (Sara en ik konden het al snel niet meer goed met elkaar vinden), maar ik kijk met plezier terug naar de dingen die ik gezien en gedaan heb. Het was een goede trip.

De afgelopen dagen heb ik helaas niet stil kunnen. Als eerste moest de auto schoongemaakt worden en weer worden ingeleverd. Daarnaast moest ik een aantal belangrijke dingen regelen zoals mijn belastingteruggave voor het lopende jaar (het fiscale jaar loopt hier van juli t/m juni) en natuurlijk mijn vervoer naar Darwin. Ik heb nu eenmaal mijn terugvlucht al geboekt en dus kan ik niet te lang ergens rondhangen. Ik heb dus gisteren een negendaagse trip geboekt naar Darwin. Deze gaat via o.a de befaamde Gibb River Road naar een groot aantal mooie plekken in de Kimberley, naar Purnululu NP (Bungle Bungles) en Katherine Gorge NP. Ik heb er al zin in, al zal het nog warmer worden dan het hier is (zo'n 40 graden volgens de Australische KNMI).

Volgende bericht dus (waarschijnlijk) vanuit Darwin!

See ya later,
Jasper